59 / 74
Badeszene auf Juist um 1910
sind noch etwas klamm!“
Büxenbeen up Plattdütsch „Piepen“ heeten. „Die Pfeifen
noch etwas klamm.“ Nu mutt man weeten, dat de
all drög genug weer. „Nä“, sä de Badefroo, „die Pfeifen sind
Eenmal sall een Badegastdame fragt hebben, of hör Anzug
man sien natte Badeanzug to’n Drögen ofgäben.
wur. Un nadem man sück dorin ok wär antrucken harr, kunn
an ‘t Water ranschaben wur, dat ‘n ja nich an de Strand sehn
extra een Badekoar, de mit hör hooge Raden denn sowiet
Nich mal uttrecken dee man sück in buten. Dorto geev dat
Pleseer.
weer ja ok ‘n Amtsperson, harr de Upsicht un ok woll sien
kunn, dürs een stahn blieben. Bit up de Strandwärter, he
mal up de Randdünen, van worut man an de Strand luuren
Sort Minsch, baden wull. Kunn hum woll wat ofkieken! Nich
utnanner, umdat ok ja nüms seeg, wenn de, van de anner
elk – Froolü un Mannlü – harr ok sien eegen Badestä. Wiet
baben antrucken, wenn se to’t Soltwater instappden, nä,
Damen un ok de Heeren weeren nich blot van unnern bit
de erste Badegasten up dat Noordsee-Eiland Juist. De
Wo anners weer dat doch in’t 19. Joorhunnert. Dor keemen
lägen: „Givt ja nix moijers to koopen!“
recht rinpaßt. Un um een Woord sünd se denn ok nich ver-
ok sowat an, so as se dr sünd, ok de, de dor nich mehr so
„Dor maken wi nich mehr mit!“ Ick weet nu all: se trecken
denn in rumloopen. Un wenn se, uns Damen, nu ok seggt:
man blot noch lüttje Flitjes, haast nix mehr, wor de Froolü
Johr so anbeeden deit. Ick meen an Plünnen, an Tüg. Sünd
Völ is dat ja nich mehr, wat de Bademode all vör tokamen
BADEN ANNODUNTEMAL