www.strandlooper. com
14
DE HÄÄG
So wasīt eenmaal:
Geen Inselhuus was sünner disse Busk,
un anner Struukwark gewt neet in de Loogen.
Bloot hier un door een Fledder, dat wasīt all.
Inīt Sguul van Dünen bargen sück de Huuskes
vör Wind un Störm und Watersfloot.
Un an hör Südkant in de lütje Tuunen
verklaren en poar bunte Blöömkes
de eernste Lüü in disse Eensamkeit.
De dichte Hääg slutt hör in troue Arme,
hier hebbenīs Frää vör Stuwsand un vör Störm.
De wilde, harde Busk alleen, de kann hier graien
inīt witte Sand wor anners nix will wassen,
īn anner Hääg hett keen Gerechtigkeit.
Se is heel dicht van dusend taje Ranken,
und mennig Doorns verbeden di de Dörgang;
De smalle Blaaden kann de Störm neet faaten,
dorum keen Unweer kann hum sgaden.
Bit in de Harvst an elker Rank vööl blaue Blütjes.
Dorna ist alles vull van lächtroodgääle Beyen,
för lütje Vagels lecker Köst, wenn se nix anners fin-
nen.
Se sgaden neet, wennīs ook wat giftig sünd,
as mennig anner ut de glieke Sellskup.
De Wuttels hebben groote Kracht,
se gaan dör Müüren bit na binnen.
Dat is de Nadeel, de sück neet let ännern.
För olle Insulaners bifft he doch de leevste Struuck,
un nüms, den mit hüm groot wur, mag hum missen.
So wasīt eenmaal! - De Tieden ännern sück.
Dat Oll geit unner und at Ney regeert de Welt!
In körte Tied is allens anners. -
Alleen den See de blifft, un ook de wille Dünen.
Mag kamen wat dīr will: Se passen sück de Tied neet
an.
Häägstruuk, Häägbusk = Bocksdorn (Teufelszwirn)
Dieses Gedicht schrieb Dr. Otto Leege 1882
Übersetzung ins Hochdeutsche erfolgt auf nächster Seite
Diesen Text als Druckversion anzeigen
